Gonitwa myśli splątana

Myśli to byty ulotne

kłebią się w mojej głowie niczym rój pszczół

kręcą się chaotycznie w kółko

brzęczą jak oszalałe
zderzają się ze sobą elektronowo
wywołując wyładowania elektryczne
i minieksplozje atomowe

po czym

nagle
pod wpływem impulsu świetlnego

rozpierzchają się na wszystkie strony

niczym wystraszone tchórzofretki

albo

biegną niczym opętane

w obłędnym maratonie plemników

przeskakują jedna przez drugą zdyszane

potrącają się

wyprzedzają

podstawiają sobie nogi złośliwie

która pierwsza

która lepsza

albo

leniwie ocierają się o siebie

zaspane

rozczochrane

podszczypują filuternie

gramolą się mozolnie na siebie

w sennej kopulacji

mnożą się niepostrzeżenie

przez pączkowanie

Pierdolizmy

koagulacja

kooperacja

kopulacja

ejakulacja

organizacja

korporacja

Wszystkie te słowa OBCE

wrzynają się w moje ciało

słowa nie-moje

przeciwko mnie stworzone

wdzierają mi się w usta

wpychane na siłę

i ja
niczym gęś tuczona

dławię sie nimi

niczym trucizną

Do Buddy

W moim umyśle cisza

ta cisza mnie wypełnia
ta cisza mnie przytłacza

niczym superciężki głaz
leży na moich piersiach

i ciężko mi oddychać
i ruszyć się nie mogę
tą ciszą przygnieciona
do podłogi

Pustka we mnie
niczym ogromna bańka

a w niej JA
całkiem malutka
a za chwilę wielka niczym olbrzym
powietrzem wypełniona
powiększam się stukrotnie

i cisza znowu
i echo odbija sie od ściany do ściany
w pustym pokoju bez okien

myśli puste
niczym pijane
turlają sie bezwładnie
leżą podparte pod ścianą

Krawędź

Palcem wskazującym

ostrożnie przesuwam po krawędzi wszechświata

przecinam skórę

kropla krwi

spada na Ziemię

i zalewa Morze Czerwone

Wiersz ekologiczny

A gdyby tak
te wszystkie bezmyślnie wypowiedziane

puste słowa

cały ten bełkot ludzkości

od zarania dziejów

wsadzić do wora

i zatkać nim dziurę ozonowa?

Wreście byłby z tej paplaniny jakiś pożytek!